-
1 θανατοω
1) убивать, умерщвлять(τινα Her., Aesch., NT.)
τὸ θανατωθὲν ἢ τρωθὲν ὑγιὲς ποιητέον Plat. — то, что (из скота) убито или ранено, должно быть возмещено;2) перен. умерщвлять, подавлять3) приговаривать к смертной казниἐθανατώθη ὡς ἀπειθῶν Xen. — (Клеарх) был приговорен к смерти, как оказавший неповиновение
4) предавать смерти, казнить(τὸν δράσαντα Plat.)
δίχα δίκης τεθανατωμένος Plut. — казненный без суда
См. также в других словарях:
θανατώνω — (AM θανατῶ, όω) [θάνατος] 1. επιφέρω σε κάποιον τον θάνατο, σκοτώνω (α. «παρά μικρόν δέν ἔλειψεν ἵνα μὲ θανατώσουν», Πρόδρ. β. «τὸν μὲν ἔφερε θανατώσων παῖδα», Ηρόδ.) 2. καταστρέφω, αφανίζω, συντρίβω 3. μέσ. θανατώνομαι και θανατούμαι, όομαι… … Dictionary of Greek